Harry Potter i Amulet Ciemności - #1 Witamy w Hogwarcie

Cześć Wam ;3

Myślę ,że czas na 1 rozdział nowej historii Harry'ego Pottera.Więc nie traćmy czasu i bierzmy się za pisanie.

-Harry wstawaj leniu!- powiedział wujek Pottera-naczynia się same nie umyją i dywany trzeba wytrzepać!

-Jeszcze 5 minut...-odpowiada półprzytomny Harry

-Ja ci dam pięć minut!-przy tych słowach pan Dursley oblał Harry'ego lodowatą wodą.

Potter nagle się obudził,a jego wujek ciągnćc go za ucho  zaprowadził go przed naczynia.

-Nienawidzę cię! Gdyby moi rodzice żyli...

-Ale nie żyją! Zamknij się i myj te naczynia.-przerwał Harry'emu wujek.

 Kiedy Harry ukończył już sprzątanie,pan Dursley zaprowadził go do pokoju i powiedział,że ma karę. Zrozpaczony Harry usiadł i zaczął rozmyślać nad swoimi rodzicami: "Co się stało?Jak umarli?".Harry był tak pogrążony w swoich myślach,że nawet nie zauważył wlatującej przez jego okno sowy z listem. Dopiero kiedy sowa zahuczała, Potter "powrócił" do rzeczywistości. Chłopiec trochę się zdziwił na widok tej sowy,ale wziął zwinięty świstek i go odczytał. Po przeczytaniu wiadomości Harry nie mógł uwierzyć w to co było napisanie,bowiem list okazał się być zaproszeniem do szkoły magii w Hogwarcie. 

 W liście było napisane ,że odjazd pociągiem będzie jutro. Harry,więc spakował się i ukrył swoją torbę.Nazajutrz chłopiec dyskretnie wymknął się przez okno ze swoją torbą oraz sową Hedwigą. Musiał być naprawę ostrożny bo wiedział ,że jego wujostwo nie chce mieć nic wspólnego z magią. Po udanej ucieczkę Harry uświadomił sobie,że nie wie gdzie ma w ogóle iść.  Chłopieć usiadł na na jednym z prawie niewidocznych kamieni obok drogi(było wcześnie rano i panowała jeszcze ciemność). Zasmucony chłopiec myślał,że nie pojedzie do tej szkoły w której uczyli się jego rodzice, kiedy nagle pojawił wysoki,gruby i mocno owłosiony człowiek

-Nie bój się Harry-powiedział mężczyzna-jestem Hagrid i przyszedłem zabrać cie na peron.Masz tu jeszcze parę książek do szkoły.Bez nich się nie obejdzie.

Z początku wystraszony Harry ucieszył się udał się się wraz z nowo poznanym człowiekiem na miejscu odjazdu pociągu.

 Pojazd już czekał na dworcu,więc Harry bez namysłu wpakował się do niego i zajął miejsce koło rudawego chłopca.

-Cześć, jestem Ron,a ty?

-Harry...

-Nie mogę się już doczekać aż będę w Hogwarcie-powiedział Ron

-To tak jak ja.-powiedział już nieco bardziej ufny Potter

 W tym samym momencie na przeciwko hłopaców usiadła niska,długowłosa szatynka.

-Cześć chłopaki,jestem Hermiona a wy?- powiedziała dziarskim głosem

-Harry

-Ron

-Chyba będziemy się razem uczyć.-powiedziała Hermiona.-wy jesteście czystej krwi?

-Ja tak-powiedział Ron

-Moja mama była mogolem,a tato był czystej krwi.

-Jak to byli?-spytała Hermiona

-Nie żyją...-powiedział Harry

-Ja jestem mugolem,mam nadzieje,że z tego powodu nie będe miała nieprzyjemności.-odeszła od tematu rodziców Harry'ego Hemriona.

-Liczy się charakter a nie pochodzenie.-stwierdził Harry

Trójka 11-latków rozmawiała ze sobą cała podróż i dzięki temu zaprzyjaźnili się ze sobą.

W końcu pociąg się zatrzymał i wszyscy musieli wysiadać. Hagrid zaprowadził młodych czarodziejów do jadalni gdzie zostały podane im posiłki.

 W czasie jedzenie do sali wszedł dryrektor szkoły Albus Dumbledore.

-Witajcie moi drodzy uczniowie.-powiedział donośnym głosem pan profesor.-Tego dnia rozpoczynacie edukację w naszej Szkole Magii.Jednak zanim rozpoczniecie naukę,musimy was przydzielić do poszczególnych domów.W takim razie udajcie się za mną.

 Uczniowie w końcu dotarli do pewnej sali w której czekała na nich nauczycielska Minerwa McGongall wraz z Tiarą Przydziału.

-Ale dziwna czapka haha- zaśmiał się Ron

-To Tiara Przydziału a nie czapka.Czytałam o niej.-powiedziała zuchwale Hermiona

 Profesor McGongall zaczęła wyczytywać uczniów którzy siadali na krześle i za pomocą Tiary Przydziały zostawali przydzielani do poszczególnych domów.Trójka naszych przyjaciół została przydzielona do Gryffindoru z czego byli bardzo zadowoleni.

 Po zakończeniu tej ceremonii wszyscy uczniowie musieli się udać do przydzielonych im pokojów.

To by było na tyle w tym rozdziale.Cześć.